FAN-TAS-TISCH!

Na mijn Polen avontuur was het even stil op mijn blogje,
niet dat ik zo'n vreselijk zzzaai leven heb, ik had er gewoon even de puf niet voor;-)
(Puf stom woord eigenlijk, puf puffff puf, zo noem ik een zachte scheet altijd een stinkpuf,
en doet het mij nu ik het zo zwart op wit zie staan aan het weeën wegpuffen denken..)
Valentijns dag, Jan doet zo als bekend is ondertussen niet aan kadootjes,
heb ik iets nodig dan kan ik het kopen, wil ik iets hebben dan kan ik het halen (Polen;-)  
En nu moest ik met Valentijnsdag werken, van 9:00 tot 21:00 halverwege de dag heb ik maar een lief (klef) smsje gestuurd, ik kreeg een smsje terug, vanavond de kinderen op tijd naar bed en wij samen op de bank met een flesje wijn en iets lekkers... Toch lief!
Kom ik thuis na een dag de typdoos uithangen (Met ernstige ruis tussen de oren ivm storingen)
heeft die lieverd een fles wijn op tafel staan en komt iets later uit de keuken met een bos bloemen en een lekker parfummetje van Bruno Banani only for woman! Hij kreeg van mij niets...
(Al heb ik dat zaterdag wel goed gemaakt door zijn kast weer aan te vullen met een nije spijkerbroek en colbert)
Dan is het ineens al woensdag en ben ik van het één op het andere moment hondsberoerd, niezen, koorts, hoesten en verontruste collega's kwamen al vragen of ik verdrietig was, de tranen liepen uit mijn ogen, hij was weer fijn...
Donderdag was al iets beter en ik hoopte maar zaterdag weer helemaal beter te zijn,
er was een feestje en de oppas was geregeld, de kleine jongens zouden voor het eerst uitlogeren gaan en geen snottebel die mij meer zou tegenhouden! Zaterdag eerst lekker geshopt en niet alleen voor Jan was ik leuk geslaagd, ik heb voor het eerst in mijn leventje een rokje (op verzoek van Jan ) gekocht nu nog de moed verzamelen om het ook daadwerkelijk te gaan dragen, een colbertje voor mijzelf een pantalon en schoenen en toen was het verjaardagsfeestje...
En het feestje was gezellig, of zoals Annelies 100.000x zei FAN-TAS-TISCH!
Jammergenoeg was de jarige zelf nogal pipjes en is ziek naar huis gegaan, maakte niet uit wij bleven tot de vroege uurtjes, om een uur of vier waren we dan ook pas thuis, dat moeten we zeker vaker gaan doen!